Edit

Spørsmål til "Pakkis" boka. Eg har valt å diskutere «Kva vil forfattaren formidle gjennom boka?», fordi det er eit spørsmål eg har stilt meg sjølv fleire gonger mens eg har lest boka. Han hopper ofte mellom scene, frå diskoteket til sitt eiget heim, frå T-bana til sine eigene tankar derfor er det vanskeleg å følje med og ta poenget. Derfor synes eg dette er et viktig spørsmål.

I boka har Sajjad akkurat begynt på vidaregåandeskule og dratt ifrå vennegjengen sin som alltid skulle prøve alkohol og festing til ein ny rasistisk kvardag. Sjølv om ein ikkje er kvit i huda er ein ikkje mystisk og rar slik dei fleste ungdommar på slutten av 80-talet trudde. Han tar opp at det ikkje er slik at alle innvandrar gutar er kriminelle og farlege, men helt vanlege som norsk ungdom. Han viser også kvar strengt mange innvandrar har det i heime. Han fekk eigentlig ikkje lov til å gå ut, men han gjorde det likevell for å vere som dei andre innvandrar gutane. Det er mykje å tenke på og rundt når ein lesar ein bok som dette. Er det verkelig sånn at alle norske ungdommar er rasistiske? Det trur ikkje eg, men det kan hende det har vert sånn. Det var ikkje så vanleg å sjå ein farga gut, på toget, derfor ble det mykje baksnakking og rykte rundt innvandrar. Spesielt frå Pakistan sidan dei kom hit for å hjelpe Norge med arbeids ledigheit, og nå blir dei nærmast kasta ut igjen, noe forfattaren nemner fleire gonger. Det einaste eg reagera på er kvar mykje rasisme det faktisk var på den tida og alle tankane rundt innvandrar. Alt frå lukta til klene dei hadde på seg, som eigentleg var normalt for dei. Han viser oss ein historie frå ein annen vinkel enn det eg ser i kvardag. Kva vil forfattaren formidle gjennom boka? Eg trur han vil sette ein innvandrarungdoms kvardag i perspektiv. Det å ikkje føle seg heime i sitt eiget heimland eller i sinne foreldres fødeland. Han viser oss korleis det var å vekse opp i eit ukjent land med en ander leidas kultur, å leve som ein innvandrar i Norge på 80-talet.  

Elias N. Halkjelsvik

Flerspråklighet faktasetninger

De fleste land er flerspråklige fordi de har flere minoritetsspråk I tillegg til de offisielle.

Til sammen var 33 forskjellige morsmål representert ved skolen.

De flerkulturelle miljøene har på flere matter påvirket norskkultur.

Status og maktforhold mellom språkbrukere avgjør hvorvidt et språk blir påvirket av et annet.

Siden innvandrergruppene i Norge har forholdsvis liten innflytelse, er det derfor ikke rimelig å tro at norsk vil bli nevneverdig påvirket av minoritetsspråkene.

Også blant enkelte norske ungdommer er det blitt populært å snakke med utenlandsk aksent ved å stykke opp setningsrytmen.

Slangen blir et slags kodespråk som bare de innvidde forstår.

Det mest sannsynlige er at flertallet i neste generasjon kommer til å regne norsk som morsmålet sitt.

I Norge er mer en hundre ulike språk representert.

Mange innvandrere kommer til å fortsette med å bruke morsmålet sitt blant familie og andre fra samme språkområdet.

Det mest sannsynlige er at språkutviklingen vil være forskjellig, at de forskjellige minoritetsspråkene bil bli påvirket av den tette kontakten med norsk.

Spørsmål til "Pakkis" boka

Eg har valt å diskutere «Kva vil forfattaren formidle gjennom boka?», fordi det er eit spørsmål eg har stilt meg sjølv fleire gonger mens eg har lest boka. Han hopper ofte mellom scene, frå diskoteket til sitt eiget heim, derfor er det litt vanskeleg å følje med og ta poenget. Derfor synes eg dette er et viktig spørsmål.

I boka har Sajjad akkurat begynt på vidaregåande skule og dratt ifrå vennegjengen sin som alltid skulle prøve alkohol og festing til ein ny rasistisk kvardag.

   

Kva vil forfattaren formidle gjennom boka?

Eg trur han vill sette ein innvandrar ungdoms kvardag i perspektiv, det og ikkje føle seg heime i sitt eiget heimland eller i sinne foreldres fødeland. Sjølv om man ikkje er kvit i hauden er man ikkje mystisk og rar slik dei fleste ungdommar på slutten av 80-talet trudde. Han tar opp at det ikkje er slik at alle innvandrar gutar er kriminelle og farlege, men helt vanlege som norsk ungdom. Han viser også kvar strengt mange innvandrar har det i heime. Han fekk eigentlig ikkje lov til å gå ut, men han gjorde det likevell for å vere som dei andre innvandrar gutane.

Det er mykje å tenke på og rundt når man lesar ein bok som dette. er det verkelig sånn at alle norske ungdommar er rasistiske? Det trur ikkje eg, men det kan hende det har vert sånn.  Det var ikkje så vanleg å se ein farget gut, på toget, derfor ble det mykje baksnakking og rykkjer rundt innvandrar. Spesielt frå Pakistan siden dei kom hit for å hjelpe Norge med arbeids ledigheit, og nå blir dei nærmast kasta ut igjen, noe forfattaren nemner fleire gonger.

Det einaste eg reagera på er kvar mykje rasisme det faktisk var på den tida og alle tankane rundt innvandrar. Alt frå lukta til klene dei hadde på seg, som eigentleg var normalt for dom. Han viser oss ein historie frå ein annen vinkel enn det eg ser til kvardag.

Elias N. Halkjelsvik